(dermatitis seborrhoica)
Jest to powszechnie występująca choroba skóry, w jej patogenezie istotną rolę odgrywa łojotok oraz drożdżak z rodzaju Malassezia (Pityrosporum ovale).
Typowe objawy łojotokowego zapalenia skóry
Typowe zmiany rumieniowo-złuszczające zlokalizowane są w skórze owłosionej głowy, w linii środkowej twarzy (czoło, brwi, fałdy nosowo-wargowe, broda), w okolicy mostka i między łopatkami. U osób z niedoborem odporności (np. u chorych na AIDS) choroba może nawet przyjąć postać uogólnioną.
Łojotokowe zapalenie skóry u małych dzieci
U małych dzieci choroba może pojawić się już w okresie niemowlęcym (2-10 tydzień życia). Pierwsze objawy lokalizują się na skórze owłosionej głowy w postaci miękkich, tłustych łusek, lub strupów. Czasami zmiany szerzą się na twarz, tułów i kończyny.
Przebieg choroby jest przewlekły a nawroty są najczęstsze jesienią i zimą. Stres i niska temperatura mogą wpływać na pogorszenie stanu skóry, natomiast korzystnie na skórę wpływa nasłonecznienie.
Leczenie miejscowe łojotokowego zapalenia skóry:
- 2-5% oliwa salicylowa
- preparaty przeciwgrzybicze w postaci szamponów czy kremów (Nizoral, Selsun Blue, Stieprox)
- słabo działające kortykosteroidy (Laticort, Locoid Crelo)
- preparaty immunomodulujące (Protopic)
- metronidazol, erytromycyna
Leczenie ogólne łojotokowego zapalenia skóry:
- doustne leki przeciwgrzybicze
- tetracyklina
- izotretynoina
- fototerapia